نسل بعدی سفینه ها -

نسل بعدی سفینه ها

شنبه 87/9/30 11:30 عصر| سفینه، نسل جدید | نظر

نسل بعدی سفینه ها

مترجم : یونس بخشی

شاید بشقاب های پرنده دیگر یک فریب یا جعل علمی نباشد. آقای سوبرتا روی یکتن ازپرفیسوران همکار در رشته انجنیری فضا و کیمیا در دانشگاه فلوریدا درخواستی را برای طرح و ساخت سفینه فضایی شبیه بشقاب های پرنده که بار ها در فلم های امریکایی دیده شده، تحویل داده است.

اما آقای روی این طرح خود را " وسیله نقلیه فضایی بدون بال الکترو مقناطیسی" یا WEAV می نامد. مدل اولیه طراحی شده آن بسیار کوچک ( کوچکتر از شش انچ) می باشد که نصب باطری ها در خود آن مناسب می باشد.

روی می گوید " طرح را می توان از نظر مقیاس و اندازه بزرگ ساخت اما کار نظری باید روی شکل بزرگتر آن انجام شود. حتی از این نمونه میناتوری و کوچک می توان استفاده زیادی کرد. نقش عمده و اساسی آن تجسس و هدایت خواهد بود. یعنی این سفینه کوچک را می توان طوری طراحی کرد که یک کمره با نور لازم در آن نصب گردد و از فاصله های بسیار دور کنترول شود. نیروی هوایی ایالات متحده و ناسا به این طرح علاقمند شده اند و دانشگاه نیز در صدد آن است تا جواز این طرح را رسمی کند. این یک تدبیر بدیع است و در صورت موفق انقلابی را ایجاد خواهد کرد."

مواد سوخت یا انرژی لازم برای این وسیله توسط یک پدیده بنام هایدرودینامیک مقناطیسی Magneto hydrodynamics تهیه می گردد که در زمان عبور یا حرکت رسانایی (هدایت کننده) از یک میدان یا جریان مقناطیسی ایجاد می شود. اما برای این سفینه جریان هدایت کننده توسط قطب های مقناطیسی که سطح سفینه را پوشانیده و هوای اطراف آن را به پلازما تبدیل می کند، ایجاد می شود.

نیروی ایجاد شده در اثر عبور یک جریان الکتریکی از میان پلازما هوای اطراف را فشار می دهد و چرخش ایجاد شده در هوا حرکت و سرعتی ایجاد می کند که می تواند در برابر تندباد، پایدرای بوجود بیاورد. با هدف وسیع ساختن میدان تماس میان هوا و سفینه، طرح آقای روی اندکی میان تهی و پیوسته کج و شبیه یک ماهی تابه است که بوسیله الکترومقناطیس پرواز می کند.

یکی از وجه های انقلابی این طرح استفاده از هایدرو دینامیک مقناطیسی است که در آن سفینه هیچ بخش متحرک نخواهد داشت. نبود بخش یا قسمت های میکانیکی سفینه های سنتی ، مانند یک انجن تعبیه شده یا جت، باید اطمینان چشمگیری برای این سفینه بوجود بیاورد. این طرح در ضمن امکان نشست و پرواز عمودی را برای سفینه می دهد.

تا کنون هیچ سفینه فضایی با سوخت پلازما بصورت موفقانه پرواز ننموده. این گونه طرح ها در فضا، جائیکه نیروی جاذبه و کشندگی بسیار کم است، بسیار موفق می باشند. اما اگر بخواهیم که یک سفینه در داخل اتموسفر زمین پرواز کند، در آنصورت به نیروی عظیم پیش ران یا موتور نیاز خواهیم داشت.

برگه‌ها